Dokąd zmierza człowiek????

Nigdy bym nie pomyślała, że będę sobie spacerować po królewskim parku:):):):
Ale tak się stało i tam gdzie kiedyś chadzali królowie, ja postawiłam swoją stopę:):) Richmond Park, to o nim mowa, to największy spośród królewskich ogrodów w Londynie. Jest największym ogrodzonym parkiem w Europie!!! Ma 955 hektarów:).Oczywiście, że ja zobaczyłam tylko malutką, bardzo malutką jego cząsteczkę ale i tak, ta cząsteczka mnie zachwyciła. I zachwyciłam się też tam człowiekiem:):

Na szczęście potrafimy  myśleć nie tylko sobie:)

Postawiono tam na naturalność. Można powiedzieć, że roslinność rośnie tam jak sobie chce :) bez przycinań i ukladania z nich finezyjnych kszytałtów. Po parku biegają swobodnie zwierzęta. Jest  tam rezerwat przyrody a więc nasze kochane psiaki nie wolno puszczać swobodnie..tam bezpiecznie i spokojnie mają się czuć sarny, jelenie i daniele:) Czyż nie cudnie?? Raduje się serce na takie rozwiązania...a jak pisałam wcześniej park jest ogromny więc mają gdzie hasać:):)

Dziś one są tam bezpieczne,pod ochroną ale kiedyś  było inaczej. W 1625 roku do Richmond Palac{zdjęcia z inernetu.nieistniejącego już pałacu}, król Charles I  przeniósł się tam ze swoim dworem i z czasem stworzył tam park  po to by polować na jelenie!!!Powstało wtedy też ogrodzenie.Ale na szczęście dziś już jest inaczej. Park jest parkiem publicznym.I nie tylko sarny tam możemy spotkać...Gnieżdżą się tam całe populacje...no właśnie...zobaczcie na zdjeciu:):) kto tam się schował????????

Wtopiły się w drzewa idealnie, prawda???? Gdyby nie ich przekrzykiwania i latania nad głowami nie byłoby ich widać:):)

To drzewo to kasztanowiec z jadalnymi kasztanami....ponoć w parku wprowadzono zakaz zbierania leżących kasztanów, bo ludzie zbierali dla siebie a to ma być naturalny pokarm dla zwierzakow właśnie..Na tym drugim zdjęciu widac leżące kasztany pod drzewami)

Kocham przyrodę, naturę, jakże dobrze czuła się tam moja"dusza" .Nie chciało mi się stamtąd wyjść, zdjęcia a i też ich mam mało, nie odzwierciedlają tego jak tam jest....

 Siła natury leży w jej pięknie...jej moc w naturalności..my ludzie wraz z rowzojem cywilizacji niszczymy tak wiele .???Tym bardziej więc cieszy fakt, że jednak potarfimy choć trochę ocalić od zapomnienia to co dla nas tak cenne...natura...Coraz częściej współczsny człowiek od nowa szuka konaktu z przestrzenią ale jednozceśnie coraz mniej takich miejsc jak np.nasze Bieszczady,coraz mniej...Trudno jest patrzeć na to co czyni z Ziemią cywilizacja a jednocześnie tak trudno rezygnować z tych dogodności.
Czy potrafimy żyć z naturą w symbiozie??I cóż to właściwie w tych czasach oznacza???
                                                       Dokąd zmierza człowiek???